Τούτον Δανιήλ υιόν ανθρώπου λέγει είναι, ερχόμενον πρός τον Πατέρα, και πάσαν την κρίσιν και την τιμήν παρ'εκείνου υποδεχόμενον
(Αποστολικαί Διαταγαί, Ε΄, ΧΧ 10, ΒΕΠ 2,92)
Εθεώρουν έως ότου θρόνοι ετέθησαν και παλαιός ημερών εκάθητο, και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών, και η θρίξ της κεφαλής αυτού ωσεί έριον καθαρόν... εθεώρουν εν οράματι της νυκτός και ιδού μετά των νεφελών του ουρανού ως υιός ανθρώπου ερχόμενος ην και έως του παλαιού των ημερών εφθασε...
(Δανιήλ Ζ', 9 και 14)
"Πιστεύοντες εις ένα Θεόν εν Τριάδι ανυμνούμενον, τας τιμίας Αυτού εικόνας ασπαζόμεθα."
(Πρακτικά εβδόμης Οικουμενικής συνόδου, Τόμος Β' σελ. 883)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΑΘΕΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω εις το «δεν πιστεύω»,
αντίθετο της λογικής και του μυαλού,
καταπατητή συλλογισμού και ορθολογισμού.
Και σε μια άρνηση ολοκληρωτική
χωρίς καμιά υπόσταση πραγματική.
Σκότος εκ τους σκότους,
αντίρρηση σε όλους,
ακόμη και στους πρώτους,
βεβαίως παθιασμένα και όχι λογισμένα
φανατικά ακόμη και στα χλιαρά,
μπροστά σε γυναίκες και παιδιά.
Και σε μια απιστία ολοκληρωτική
προς όλες τις διευθύνσεις πεισματική
προσδοκώ να μη διαπραγματευτώ
ακόμη και αν είναι φανερό
πως το λάθος το έχω εγώ.
Αμήν!
Χα.χα καλό έ?