Δεν υπάρχει άλλος σίγουρος δρόμος σωτηρίας, εκτός από το να εξομολογείται ο καθένας σε πατέρες με πολλή διάκριση και από αυτούς να παίρνει οδηγίες για την αρετή και να μην ακολουθεί το δικό του θέλημα.

(Άγιος Ιωάννης Κασσιανός ο Ρωμαίος.)







Τούτον Δανιήλ υιόν ανθρώπου λέγει είναι, ερχόμενον πρός τον Πατέρα, και πάσαν την κρίσιν και την τιμήν παρ'εκείνου υποδεχόμενον

(Αποστολικαί Διαταγαί, Ε΄, ΧΧ 10, ΒΕΠ 2,92)
Αγία τριάδα


Εθεώρουν έως ότου θρόνοι ετέθησαν και παλαιός ημερών εκάθητο, και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών, και η θρίξ της κεφαλής αυτού ωσεί έριον καθαρόν... εθεώρουν εν οράματι της νυκτός και ιδού μετά των νεφελών του ουρανού ως υιός ανθρώπου ερχόμενος ην και έως του παλαιού των ημερών εφθασε...

(Δανιήλ Ζ', 9 και 14)



"Πιστεύοντες εις ένα Θεόν εν Τριάδι ανυμνούμενον, τας τιμίας Αυτού εικόνας ασπαζόμεθα."

(Πρακτικά εβδόμης Οικουμενικής συνόδου, Τόμος Β' σελ. 883)

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

Περί της ειρήνης στην ψυχή! Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ!



Η προσωπογραφία αυτή είναι η μόνη που έγινε ζώντος του Αγίου, και αποτελεί πιστή αντιγραφή της μορφής του!

Θά πρέπει ν' ἀγωνίζεσαι μέ κάθε τρόπο νά διατηρεῖς τήν εἰρήνη τῆς ψυχῆς καί νά μήν ἐνοχλεῖσαι ἀπό τίς προσβολές τῶν ἄλλων. Γιά νά τό πετύχεις αὐτό, θά πρέπει ν' ἀγωνίζεσαι μέ ὅλες τίς δυνάμεις νά συγκρατήσεις τό θυμό καί νά φυλάξεις μέ προσοχή τό νοῦ καί τήν καρδιά σου ἀπό ἀπρεπεῖς σκέψεις καί αἰσθήματα.
 
Ὁ Θεός ἔχει βάλει μέσα μας μόνο ἕνα θυμό καί ἕνα φθόνο: ἐναντίον τοῦ πονηροῦ, ἐναντίον ἐκείνου πού στήν ἀρχή ἐξαπάτησε τόν ἄνθρωπο καί τόν ἔβγαλε ἀπό τόν Παράδεισο, ἐναντίον τοῦ φθοροποιοῦ διαβόλου. Μᾶς δόθηκε ἡ ἐντολή νά πολεμήσουμε ἐναντίον τῶν πονηρῶν πνευμάτων τῆς ἀκαθαρσίας καί τῆς ἐπιθυμίας, πού σπείρουν στήν καρδιά ἀκάθαρτες καί πονηρές σκέψεις.

Ἑπομένως, θά πρέπει νά ἀνεχόμαστε μέ ἀταραξία τίς προσβολές πού μᾶς κάνουν οἱ ἄλλοι καί νά συνηθίσουμε τόν ἑαυτό μας νά ἔχει τέτοια πνευματική διάθεση, ὥστε οἱ προσβολές αὐτές νά φαίνονται ὅτι δέν ἀπευθύνονται σέ μᾶς ἀλλά σέ ἄλλους.

Μιά τέτοια πρακτική μπορεῖ νά προσελκύσει γαλήνη στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου καί νά τήν κάνει ἐνδιαίτημα τοῦ Θεοῦ.

Τέτοιο παράδειγμα ἀταραξίας βλέπουμε στόν ἅγιο Γρηγόριο τόν θαυματουργό, ἀπό τόν ὁποῖο κάποια πόρνη σέ ἕνα δημόσιο χῶρο ζήτησε ἀποζημίωση, σάν νά εἶχε διαπράξει μαζί της τήν ἁμαρτία. Κι ἐκεῖνος, χωρίς νά θυμώσει οὔτε στό παρα μικρό μαζί της, εἶπε ταπεινά σέ κάποιο φίλο του:

Δῶσε της γρήγορα τό ποσό πού ἀπαιτεῖ. Ἡ γυναίκα δέν εἶχε ἀκόμα εἰσπράξει τήν ἄδικη ἀποζημίωση, ὅταν ξαφνικά δαιμονίστηκε. 

Τότε ὁ ἅγιος τή λυπήθηκε καί τῆς ἔβγαλε τό δαιμόνιο μέ τήν προσευχή του (βλ. Συναξαριστή, 17 Νοεμβρίου).

Ἄν ὅμως εἶναι ἀδύνατο γιά μᾶς νά μήν ταραχθοῦμε, τότε τουλάχιστο ἄς ἀγωνιστοῦμε νά συγκρατήσουμε τή γλώσσα, σύμφωνα μ' αὐτό πού λέει ὁ Ψαλμωδός: «ἐταράχθην καί οὐκ ἐλάλησα»
(Ψαλμός 76,5).

Πέτρου Μπότση «Φιλοκαλία τῶν Ρώσων νηπτικῶν», Α΄ τεῦχος: Διδαχές ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ. Δ΄ Ἔκδοση, Ἀθήνα 1992 (σελ. 65-66). ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναζητηση

Αναγνώστες