Δεν υπάρχει άλλος σίγουρος δρόμος σωτηρίας, εκτός από το να εξομολογείται ο καθένας σε πατέρες με πολλή διάκριση και από αυτούς να παίρνει οδηγίες για την αρετή και να μην ακολουθεί το δικό του θέλημα.

(Άγιος Ιωάννης Κασσιανός ο Ρωμαίος.)







Τούτον Δανιήλ υιόν ανθρώπου λέγει είναι, ερχόμενον πρός τον Πατέρα, και πάσαν την κρίσιν και την τιμήν παρ'εκείνου υποδεχόμενον

(Αποστολικαί Διαταγαί, Ε΄, ΧΧ 10, ΒΕΠ 2,92)
Αγία τριάδα


Εθεώρουν έως ότου θρόνοι ετέθησαν και παλαιός ημερών εκάθητο, και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών, και η θρίξ της κεφαλής αυτού ωσεί έριον καθαρόν... εθεώρουν εν οράματι της νυκτός και ιδού μετά των νεφελών του ουρανού ως υιός ανθρώπου ερχόμενος ην και έως του παλαιού των ημερών εφθασε...

(Δανιήλ Ζ', 9 και 14)



"Πιστεύοντες εις ένα Θεόν εν Τριάδι ανυμνούμενον, τας τιμίας Αυτού εικόνας ασπαζόμεθα."

(Πρακτικά εβδόμης Οικουμενικής συνόδου, Τόμος Β' σελ. 883)

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Ήταν ο Μελχισεδέκ Έλληνας;



Στους νεογνωστικούς και νεοπαγανιστικούς κύκλους κυκλοφορεί η πληροφορία, ότι ο Μελχισεδέκ ήταν Έλληνας. Το θέμα εξηγεί ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης στην επιστολή ξα’ Προς Αμμώνιο. Ας δούμε τι λέει:

«Ρώτησες, γιατί ο Παύλος είπε “Δόξα δέ καί τιμή καί εἰρήνη παντί τῷ ἐργαζομένῳ τό ἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καί Ἕλληνι» (Ρωμ. 2.10) και δεν ανέφερε πουθενά τον Χριστιανό. Γνώρισε λοιπόν, ότι ο Παύλος μιλούσε για τους πριν από την ένσαρκη έλευση του Χριστού. Γιατί δεν ζούσε τότε ακόμα στα χρόνια της χάριτος. Και Έλληνες εδώ δεν εννοεί τους ειδωλολάτρες, αλλά τους ευσεβείς, οι οποίοι ζούσαν με τον έμφυτο νόμο, οι οποίοι, χωρίς τις ιουδαϊκές νομοθετικές διατάξεις, εφάρμοζαν όλα όσα απέβλεπαν στην ευσέβεια, όπως ήταν ο Μελχισεδέκ, ο Ιώβ, ο Κορνήλιος». (Επιστολές βιβλίον δ’, επιστολή ξα’, Ισιδώρου Πηλουσιώτου Άπαντα, εκδόσεις Γρηγόριος ο Παλαμάς, Θεσσαλονίκη 2000, τόμος 4 σσ. 109-11, μετάφραση Π. Παπαευαγγέλου).

Αυτό που εξηγεί εδώ πολύ καθαρά ο άγιος Ισίδωρος είναι ότι με την λέξη Έλλην, που στην εποχή του είχε θρησκευτική χροιά, στην περίπτωση της χρήσης της από τον απόστολο Παύλο, δεν πρέπει να νοείται ο ειδωλολάτρης, αλλά ο ευσεβής, που πριν τους χρόνους της Καινής Διαθήκης ζούσε, όχι με βάσει το μωσαϊκό νόμο, αλλά τον έμφυτο νόμο της συνειδήσεως. Αυτός που ζούσε κατά συνείδηση, η οποία δεν μπορούσε να του καταμαρτυρήσει τίποτα, διότι ήταν δίκαιος. Τέτοιος Έλλην ήταν ο Μελχισεδέκ.

Ας σταματήσουν επιτέλους οι νεοπαγανιστές τις άδικες κατηγορίες κατά των Πατέρων, ότι δήθεν ήταν ανθέλληνες. Όπως φαίνεται από το παραπάνω απόσπασμα, οι Πατέρες έδιναν περισσότερη αξία στους Έλληνες, απ’ όσο οι ίδιοι καταλαβαίνουν.
 
πηγή: ακτίνες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναζητηση

Αναγνώστες