Δεν υπάρχει άλλος σίγουρος δρόμος σωτηρίας, εκτός από το να εξομολογείται ο καθένας σε πατέρες με πολλή διάκριση και από αυτούς να παίρνει οδηγίες για την αρετή και να μην ακολουθεί το δικό του θέλημα.

(Άγιος Ιωάννης Κασσιανός ο Ρωμαίος.)







Τούτον Δανιήλ υιόν ανθρώπου λέγει είναι, ερχόμενον πρός τον Πατέρα, και πάσαν την κρίσιν και την τιμήν παρ'εκείνου υποδεχόμενον

(Αποστολικαί Διαταγαί, Ε΄, ΧΧ 10, ΒΕΠ 2,92)
Αγία τριάδα


Εθεώρουν έως ότου θρόνοι ετέθησαν και παλαιός ημερών εκάθητο, και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών, και η θρίξ της κεφαλής αυτού ωσεί έριον καθαρόν... εθεώρουν εν οράματι της νυκτός και ιδού μετά των νεφελών του ουρανού ως υιός ανθρώπου ερχόμενος ην και έως του παλαιού των ημερών εφθασε...

(Δανιήλ Ζ', 9 και 14)



"Πιστεύοντες εις ένα Θεόν εν Τριάδι ανυμνούμενον, τας τιμίας Αυτού εικόνας ασπαζόμεθα."

(Πρακτικά εβδόμης Οικουμενικής συνόδου, Τόμος Β' σελ. 883)

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Τό δωμάτιο 4 τοῦ Νοσοκομείου.

Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος
 
Ἰωάννης Ἰανωλίντε
 
Οἱ βασανιστές ἔθεσαν τήν ἕδρα τους στό δωμάτιο 4 τοῦ Νοσοκομείου. Ἦταν ἕνα μεγάλο δωμάτιο, μέσα στό ὁποῖο χωροῦσαν ἑκατοντάδες ἄνθρωποι. Ξύλινα κρεβάτια περικύκλωναν τό δωμάτιο καί στό κέντρο του ὑπῆρχε ἕνα εἶδος ρινγκ, πολύ κατάλληλο γιά τήν διαδικασία τῆς “ἀναμόρφωσης”.
 
Οἱ τραμποῦκοι ἄρχισαν τά βάσανα χωρίς ἕνα σύστημα, ἀλλά μέ ἄγριο δάρσιμο, γιά «ξεπάτωμα». Μπαίναμε στά βάσανα μέ τήν σειρά, ἀνά 15-20 θύματα, στό κέντρο τοῦ δωματίου, ἐνῶ οἱ ἄλλοι κρατούμενοι ἦταν καθισμένοι σε «θέση διαλογισμοῦ», δίπλα στά ξύλινα κρεβάτια, μέ τά χέρια στά γόνατα, χωρίς νά ἔχουν τό δικαίωμα νά κινηθοῦν ἤ νά μιλήσουν. Μιά ὁμάδα τραμπούκων ἔκαναν ἀστυνομικά μπλόκα γύρω-γύρω στά κρεββάτια καί κοπανοῦσαν δυνατά κάθε μικρή ἀντίδραση τῶν θυμάτων καί μέ καθορισμένες διαταγές.
 
Οἱ τραμποῦκοι ὠνομάζονταν «κύριοι» καί τά θύματα ἦταν “κερατάδες” καί ἦταν ὑβριζόμενα, ἐμπαιζόμενα καί ἐξευτελιζόμενα μέ τίς πιό ἐλεεινές καί φοβερές φόρμουλες. Γιά νά εἶναι ὁ ἐξευτελισμός πιο μεγάλος,τά θύματα ἦταν γυμνοί.
 
Τήν νύχτα ἐκοιμοῦντο μέ τό πρόσωπο ἀκάλυπτο καί τά χέρια βγαλμένα ἔξω ἀπό τήν κουβέρτα, διότι οἱ περισσότεροι προσπάθησαν ν᾿ αὐτοκτονήσουν – ἀλλά τό δικαίωμα γιά νά πεθάνεις, ἀπαγορευόταν. Ἐπιδιωκόταν ἡ ψυχική θανάτωση, γιά νά ἐπιτευχθεῖ ἡ μαρξιστική-λενιστική ἀναδιάρθρωση.
 
Στήν πρώτη περίοδο μιά ὁμάδα ἀπελπισμένων νεαρῶν πετάχτηκαν μέ τά χέρια καί τά κεφάλια τους πρός τά παράθυρα, ἀλλά δέν πρόλαβαν να πεθάνουν. Μετά πού θεραπεύθηκαν ἀπό τίς πληγές τους μπῆκαν στήν σειρά.
 
Πηγή: hristospanagia3.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναζητηση

Αναγνώστες