Βίος
Ἀπολυτίκιον
Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Ο Άγιος Ιωάννης γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου του 1896 στο χωριό Αντάμοβκα της επαρχίας Χαρκώβ της Νότιας Ρωσίας, το βαπτιστικό του όνομα ήταν Μιχαήλ. Ήταν απόγονος της αριστοκρατικής οικογένειας Μαξίμοβιτς που ένα μέλος της διακηρύχτηκε Άγιος το 1916, ο ιεράρχης Ιωάννης Μαξίμοβιτς Μητροπολίτης Τομπόλσκ, το λείψανό του οποίου παραμένει άφθαρτο μέχρι σήμερα στην πόλη Τομπόλσκ. Οι γονείς του ονομάζονταν Μπόρις και Γλαφύρα.
Κατά την παιδική του ηλικία ο Μιχαήλ ήταν φιλάσθενος και έτρωγε λίγο. Ήταν ήσυχο παιδί, πολύ ευγενικό και είχε βαθειά θρησκευτικότητα. Όταν έπαιζε, έντυνε τα στρατιωτάκια του μοναχούς, μάζευε εικόνες, θρησκευτικά βιβλία και του άρεσε να διαβάζει βίους Αγίων. Τα βράδια στεκόταν όρθιος για πολλή ώρα προσευχόμενος. Επειδή ήταν ο μεγαλύτερος από τα πέντε αδέλφια του και γνώριζε καλά τους βίους των Αγίων, έγινε και ο πρώτος δάσκαλος τους στην πίστη. Ήταν πολύ αυστηρός με τον εαυτό του στην εφαρμογή των εκκλησιαστικών και εθνικών παραδόσεων. Μάλιστα, τόσο πολύ εντυπωσίασε με την χριστιανική του ζωή την παιδαγωγό του, η οποία ήταν Γαλλίδα και καθολική, ώστε του ζήτησε να βαπτιστεί Ορθόδοξη. Εκείνος αν και 15 ετών την κατήχησε και την βοήθησε να δεχτεί το Βάπτισμα!
Σε ηλικία 11 ετών οι γονείς του Μιχαήλ τον έστειλαν στην Στρατιωτική σχολή της Πολτάβα. Εκεί συνάντησε τον Επίσκοπο της Πολτάβα Θεοφάνη, έναν πολύ αγαπητό ιεράρχη, που επηρέασε πολύ τον Μιχαήλ. Σε μια στρατιωτική παρέλαση ενώ περνούσαν από τον Καθεδρικό Ναό, ο μικρός Μιχαήλ, 13 ετών τότε, έκανε τον σταυρό του. Οι συμμαθητές του γέλασαν και τον κορόιδεψαν, ενώ οι καθηγητές του θέλησαν να τον τιμωρήσουν. Ο πρίγκιπας Κωνσταντίνος όμως, που ήταν προστάτης της Σχολής, είπε να μην τιμωρηθεί ο δόκιμος Μιχαήλ γιατί με την πράξη του αυτή δηλώνει βαθειά και υγιή θρησκευτικά αισθήματα.
Κατά την παιδική του ηλικία ο Μιχαήλ ήταν φιλάσθενος και έτρωγε λίγο. Ήταν ήσυχο παιδί, πολύ ευγενικό και είχε βαθειά θρησκευτικότητα. Όταν έπαιζε, έντυνε τα στρατιωτάκια του μοναχούς, μάζευε εικόνες, θρησκευτικά βιβλία και του άρεσε να διαβάζει βίους Αγίων. Τα βράδια στεκόταν όρθιος για πολλή ώρα προσευχόμενος. Επειδή ήταν ο μεγαλύτερος από τα πέντε αδέλφια του και γνώριζε καλά τους βίους των Αγίων, έγινε και ο πρώτος δάσκαλος τους στην πίστη. Ήταν πολύ αυστηρός με τον εαυτό του στην εφαρμογή των εκκλησιαστικών και εθνικών παραδόσεων. Μάλιστα, τόσο πολύ εντυπωσίασε με την χριστιανική του ζωή την παιδαγωγό του, η οποία ήταν Γαλλίδα και καθολική, ώστε του ζήτησε να βαπτιστεί Ορθόδοξη. Εκείνος αν και 15 ετών την κατήχησε και την βοήθησε να δεχτεί το Βάπτισμα!
Σε ηλικία 11 ετών οι γονείς του Μιχαήλ τον έστειλαν στην Στρατιωτική σχολή της Πολτάβα. Εκεί συνάντησε τον Επίσκοπο της Πολτάβα Θεοφάνη, έναν πολύ αγαπητό ιεράρχη, που επηρέασε πολύ τον Μιχαήλ. Σε μια στρατιωτική παρέλαση ενώ περνούσαν από τον Καθεδρικό Ναό, ο μικρός Μιχαήλ, 13 ετών τότε, έκανε τον σταυρό του. Οι συμμαθητές του γέλασαν και τον κορόιδεψαν, ενώ οι καθηγητές του θέλησαν να τον τιμωρήσουν. Ο πρίγκιπας Κωνσταντίνος όμως, που ήταν προστάτης της Σχολής, είπε να μην τιμωρηθεί ο δόκιμος Μιχαήλ γιατί με την πράξη του αυτή δηλώνει βαθειά και υγιή θρησκευτικά αισθήματα.
Το 1914 αποφοίτησε από την Στρατιωτική σχολή και παρ' όλο που ο ίδιος ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές του στην Θεολογική Σχολή του Κιέβου, έκανε υπακοή στους γονείς του που ήθελαν να γίνει δικηγόρος και γράφτηκε στην Νομική σχολή.
Το 1921 και αφού ξέσπασε στη Ρωσία εμφύλιος πόλεμος ήδη από το 1918, φεύγει μαζί με την οικογένεια του και εγκαθίσταται στην Γιουγκοσλαυία. Εκεί γράφεται στην Θεολογική σχολή του Βελιγραδίου, ενώ παράλληλα πουλούσε εφημερίδες για να βοηθήσει την οικογένεια του.
Το 1924 χειροτονήθηκε αναγνώστης από την Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς στο Βελιγράδι υπό του Επισκόπου Αντωνίου και το 1926 χειροτονήθηκε Διάκονος και εκάρη Μοναχός με το όνομα Ιωάννης, στο Μοναστήρι του Μίλκοβ. Η αλλαγή του ημερολογίου στις τοπικές εκκλησίες της Κωνσταντινουπόλεως, της Ελλάδος και της Ρουμανίας τον βρίσκει αντίθετο και δεν ακολουθεί το νέο ημερολόγιο ούτε όταν γράφει μία επιστολή, στην οποία πάντα σημείωνε την ημερομηνία μόνο με το παλαιό ημερολόγιο!
Λίγα χρόνια μετά διορίστηκε στην Ιερατική σχολή της πόλης Βιτόλ στη Σερβία και το 1934 εκλέγεται Επίσκοπος Σαγκάης, παρόλο που ο ίδιος δεν ήθελε γιατί είχε πρόβλημα στην ομιλία του.
Όταν στις 21 Νοεμβρίου το 1934 φτάνει στην Σαγκάη βρίσκει μονάχα μια μισοκτισμένη Εκκλησία και το ποίμνιο του διχασμένο από εθνικές έριδες. Αρχικά βοήθησε τους κατοίκους να ξεπεράσουν τα προβλήματα τους ώστε νά 'ρθει η ειρήνη και σιγά σιγά οργάνωσε ορφανοτροφείο το οποίο αφιέρωσε στον Άγιο Τύχωνα του Ζαντόσκ ο οποίος αγαπούσε τα παιδιά. Ξεκίνησε την προσπάθεια του με 8 παιδιά και στο τέλος κατάφερε να έχει 3.500! Το 1945 το Πατριαρχείο της Μόσχας απαιτεί από όλους τους Επισκόπους της επαρχίας αυτής να μνημονεύουν τον Πατριάρχη Μόσχας, ο μόνος που δεν υπάκουσε ήταν ο άγιος Ιωάννης ο οποίος εξακολουθούσε να αναγνωρίζει ως Επίσκοπο του τον Μητροπολίτη Αντώνιο. Ένα έτος αργότερα η Σύνοδος του τον ονομάζει Αρχιεπίσκοπο Σαγκάης.
Το 1921 και αφού ξέσπασε στη Ρωσία εμφύλιος πόλεμος ήδη από το 1918, φεύγει μαζί με την οικογένεια του και εγκαθίσταται στην Γιουγκοσλαυία. Εκεί γράφεται στην Θεολογική σχολή του Βελιγραδίου, ενώ παράλληλα πουλούσε εφημερίδες για να βοηθήσει την οικογένεια του.
Το 1924 χειροτονήθηκε αναγνώστης από την Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς στο Βελιγράδι υπό του Επισκόπου Αντωνίου και το 1926 χειροτονήθηκε Διάκονος και εκάρη Μοναχός με το όνομα Ιωάννης, στο Μοναστήρι του Μίλκοβ. Η αλλαγή του ημερολογίου στις τοπικές εκκλησίες της Κωνσταντινουπόλεως, της Ελλάδος και της Ρουμανίας τον βρίσκει αντίθετο και δεν ακολουθεί το νέο ημερολόγιο ούτε όταν γράφει μία επιστολή, στην οποία πάντα σημείωνε την ημερομηνία μόνο με το παλαιό ημερολόγιο!
Λίγα χρόνια μετά διορίστηκε στην Ιερατική σχολή της πόλης Βιτόλ στη Σερβία και το 1934 εκλέγεται Επίσκοπος Σαγκάης, παρόλο που ο ίδιος δεν ήθελε γιατί είχε πρόβλημα στην ομιλία του.
Όταν στις 21 Νοεμβρίου το 1934 φτάνει στην Σαγκάη βρίσκει μονάχα μια μισοκτισμένη Εκκλησία και το ποίμνιο του διχασμένο από εθνικές έριδες. Αρχικά βοήθησε τους κατοίκους να ξεπεράσουν τα προβλήματα τους ώστε νά 'ρθει η ειρήνη και σιγά σιγά οργάνωσε ορφανοτροφείο το οποίο αφιέρωσε στον Άγιο Τύχωνα του Ζαντόσκ ο οποίος αγαπούσε τα παιδιά. Ξεκίνησε την προσπάθεια του με 8 παιδιά και στο τέλος κατάφερε να έχει 3.500! Το 1945 το Πατριαρχείο της Μόσχας απαιτεί από όλους τους Επισκόπους της επαρχίας αυτής να μνημονεύουν τον Πατριάρχη Μόσχας, ο μόνος που δεν υπάκουσε ήταν ο άγιος Ιωάννης ο οποίος εξακολουθούσε να αναγνωρίζει ως Επίσκοπο του τον Μητροπολίτη Αντώνιο. Ένα έτος αργότερα η Σύνοδος του τον ονομάζει Αρχιεπίσκοπο Σαγκάης.
Όταν ξέσπασε η Κομουνιστική Επανάσταση στην Σαγκάη, ο Άγιος Ιωάννης, πήρε τα παιδιά και τα μετέφερε στις Φιλιππίνες και από εκεί τα πήγε στην Αμερική και στην Αυστραλία. Μάλιστα καθόταν μερόνυχτα ολόκληρα μέχρι να καταφέρει συναντήσει τους αρμόδιους φορείς, πρέσβεις, δημάρχους και λοιπά πρόσωπα ώστε να κάνουν τις απαραίτητες ενέργειες. Όσο έμεινε στις Φιλιππίνες, περίπου 27 μήνες, δεν έγινε ούτε ένας τυφώνας στο νησί που ήταν ο άγιος με τα παιδιά του, ενώ στα γύρω νησιά οι τυφώνες όπως πάντα δεν έλειψαν! Μόλις αναχώρησαν τα παιδιά με τις προαναφερόμενες ενέργειες του αγίου τότε και πάλι οι τυφώνες επανεμφανίστηκαν! Πολλοί τον είχαν δει να σταυρώνει τους τέσσερεις ορίζοντες!
Το 1951 ο Άγιος Ιωάννης καταφεύγει στην Αμερική αλλά εκεί οι Επίσκοποι της Ρωσικής Συνόδου της Διασποράς αποφασίζουν να τον στείλουν στην Επισκοπή του Παρισιού και των Βρυξελλών. Εκεί εκτός των άλλων καθηκόντων του, ασχολήθηκε και με την συγγραφή των Βίων Αγίων που έζησαν πριν το παπικό σχίσμα με αποτέλεσμα να γίνουν γνωστοί στην Ορθόδοξη Εκκλησία και να εορτάζονται ακόμα και σήμερα.
Στις 21 Νοεμβρίου του 1962 επιστρέφει στην Αμερική και διορίζεται Επίσκοπος της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς στο Σαν Φρανσίσκο. Το 1963 επήλθε διχασμός στη Σύνοδο για την εκλογή Μητροπολίτη της Συνόδου, άλλοι ήθελαν τον άγιο Ιωάννη και κάποιοι άλλοι έτερον. Ο άγιος μία μέρα σε μία συνεδρίαση σηκώθηκε, έδειξε τον Αρχιεπίσκοπο Φιλάρετο και είπε, ''αυτόν θα εκλέξετε Μητροπολίτη σας, είναι άγιος και θα γίνει ομολογητής''. Όντως ο Μητροπολίτης Φιλάρετος Αναθεμάτισε Συνοδικώς τον οικουμενισμό το έτος 1983 και κοιμήθηκε δύο έτη αργότερα!
Το 1951 ο Άγιος Ιωάννης καταφεύγει στην Αμερική αλλά εκεί οι Επίσκοποι της Ρωσικής Συνόδου της Διασποράς αποφασίζουν να τον στείλουν στην Επισκοπή του Παρισιού και των Βρυξελλών. Εκεί εκτός των άλλων καθηκόντων του, ασχολήθηκε και με την συγγραφή των Βίων Αγίων που έζησαν πριν το παπικό σχίσμα με αποτέλεσμα να γίνουν γνωστοί στην Ορθόδοξη Εκκλησία και να εορτάζονται ακόμα και σήμερα.
Στις 21 Νοεμβρίου του 1962 επιστρέφει στην Αμερική και διορίζεται Επίσκοπος της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς στο Σαν Φρανσίσκο. Το 1963 επήλθε διχασμός στη Σύνοδο για την εκλογή Μητροπολίτη της Συνόδου, άλλοι ήθελαν τον άγιο Ιωάννη και κάποιοι άλλοι έτερον. Ο άγιος μία μέρα σε μία συνεδρίαση σηκώθηκε, έδειξε τον Αρχιεπίσκοπο Φιλάρετο και είπε, ''αυτόν θα εκλέξετε Μητροπολίτη σας, είναι άγιος και θα γίνει ομολογητής''. Όντως ο Μητροπολίτης Φιλάρετος Αναθεμάτισε Συνοδικώς τον οικουμενισμό το έτος 1983 και κοιμήθηκε δύο έτη αργότερα!
Ο Άγιος Ιωάννης κοιμήθηκε στις 19 Ιουνίου του 1966 Είχε πάει στο Σιάτλ μαζί με την θαυματουργική εικόνα της Παναγίας του Κούρσκ. Μόλις τελείωσε την Θεία Λειτουργία και αφού πέρασε 3 ώρες προσευχόμενος μέσα στο ιερό, πήγε στο δωμάτιο του να ξεκουραστεί. Κάθισε στην πολυθρόνα του και στις 15:50 το απόγευμα κοιμήθηκε τον αιώνιο ύπνο ήρεμα χωρίς πόνο. Ο Άγιος Ιωάννης προγνώριζε την ημέρα του θανάτου του και είχε προετοιμαστεί όπως οι μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Γι' αυτό και εκείνη την ημέρα του θανάτου του έστειλε ένα γράμμα, στέλνοντας για τελευταία φορά την ευλογία του στις μοναχές της Λέσνα στην Γαλλία που τόσο πολύ τον είχαν βοηθήσει και εξυπηρετήσει. Σχεδόν 24 ώρες αργότερα το σώμα του έφθασε στον Καθεδρικό Ναό του Σαν Φρανσίσκο που ο ίδιος είχε ολοκληρώσει. Τον προϋπάντησαν οι κληρικοί και έγινε ολονύχτια αγρυπνία που κράτησε πολλές ώρες. Ο άγιος κοιμήθηκε χωρίς να έχει εκκλησιαστική κοινωνία με τον οικουμενισμό. Ήταν αυστηρός στην διαφύλαξη των εκκλησιαστικών παραδόσεων και θεωρούσε τον οικουμενισμό βλασφήμια κατά του Αγίου Πνεύματος.
Μετά το τελευταίο ασπασμό έγινε τρεις φορές η λιτάνευση του Ιερού λειψάνου του γύρω από τον Ναό. Το φέρετρο το βάσταζαν ορφανά που ο Άγιος είχε σώσει και μεγαλώσει στην Σαγκάη. Ετάφη στις 24 Ιουνίου το απόγευμα σ' ένα μικρό υπόγειο παρεκκλήσιο κάτω από το Ιερό. Όλες τις μέρες αυτές το σκήνωμα του δεν εδειξε την παραμικρή φυσιολογική αλλοίωση.
Το φθινόπωρο του 1993 η Σύνοδος των Ρώσων Επισκόπων Διασποράς της Αμερικής με υπεύθυνο τον Αρχιεπίσκοπο Αντώνιο του Σαν Φρανσίσκο, άνοιξε τον τάφο του και βρήκαν το σώμα του άφθαρτο να ευωδιάζει. Ένα χρόνο αργότερα, στις 19 Ιουνίου του 1994 διακηρύσσεται επίσημα η αγιότητα του.
Επειδή ο Άγιος Ιωάννης ταξίδευε συχνά με αεροπλάνο, θεωρείται προστάτης των ταξιδευόντων αεροπορικώς. Έλαβε την ονομασία Θαυματουργός διότι οι θεραπείες που έχουν γίνει σε όσους ζητούν με πίστη την πρεσβεία του είναι πρωτοφανείς. Ο άγιος Ιωάννης θεράπευσε, ασθενή με AIDS, κορίτσι τυφλό εκ γενετής, καρκίνους δέρματος, παχέος εντέρου και άλλων ειδών. Ανθρώπους που υπέφεραν από πόνους στα δόντια λόγω κακής θέσης οδόντων. Απέτρεψε ατυχήματα, ανέστησε ηλικιωμένη γυναίκα που είχε πεθάνει, προέβλεπε γεγονότα χρόνια, μήνες και μέρες πριν συμβούν, πήγαινε σε νοσοκομεία και ζητούσε να δει ασθενείς οι οποίοι είχαν ζητήσει να τον συναντήσουν αλλά πριν οι συγγενείς τηλεφωνήσουν ή στείλουν τηλεγράφημα, εκείνος στεκόταν στην πόρτα του δωματίου και ρωτούσε, ''ποιός με φώναξε;'', ετοίμαζε μελλοθανάτους να δεχτούν την μετάνοια και να εξομολογηθούν ώστε να φύγουν κοινωνημένοι.
Μετά το τελευταίο ασπασμό έγινε τρεις φορές η λιτάνευση του Ιερού λειψάνου του γύρω από τον Ναό. Το φέρετρο το βάσταζαν ορφανά που ο Άγιος είχε σώσει και μεγαλώσει στην Σαγκάη. Ετάφη στις 24 Ιουνίου το απόγευμα σ' ένα μικρό υπόγειο παρεκκλήσιο κάτω από το Ιερό. Όλες τις μέρες αυτές το σκήνωμα του δεν εδειξε την παραμικρή φυσιολογική αλλοίωση.
Το φθινόπωρο του 1993 η Σύνοδος των Ρώσων Επισκόπων Διασποράς της Αμερικής με υπεύθυνο τον Αρχιεπίσκοπο Αντώνιο του Σαν Φρανσίσκο, άνοιξε τον τάφο του και βρήκαν το σώμα του άφθαρτο να ευωδιάζει. Ένα χρόνο αργότερα, στις 19 Ιουνίου του 1994 διακηρύσσεται επίσημα η αγιότητα του.
Επειδή ο Άγιος Ιωάννης ταξίδευε συχνά με αεροπλάνο, θεωρείται προστάτης των ταξιδευόντων αεροπορικώς. Έλαβε την ονομασία Θαυματουργός διότι οι θεραπείες που έχουν γίνει σε όσους ζητούν με πίστη την πρεσβεία του είναι πρωτοφανείς. Ο άγιος Ιωάννης θεράπευσε, ασθενή με AIDS, κορίτσι τυφλό εκ γενετής, καρκίνους δέρματος, παχέος εντέρου και άλλων ειδών. Ανθρώπους που υπέφεραν από πόνους στα δόντια λόγω κακής θέσης οδόντων. Απέτρεψε ατυχήματα, ανέστησε ηλικιωμένη γυναίκα που είχε πεθάνει, προέβλεπε γεγονότα χρόνια, μήνες και μέρες πριν συμβούν, πήγαινε σε νοσοκομεία και ζητούσε να δει ασθενείς οι οποίοι είχαν ζητήσει να τον συναντήσουν αλλά πριν οι συγγενείς τηλεφωνήσουν ή στείλουν τηλεγράφημα, εκείνος στεκόταν στην πόρτα του δωματίου και ρωτούσε, ''ποιός με φώναξε;'', ετοίμαζε μελλοθανάτους να δεχτούν την μετάνοια και να εξομολογηθούν ώστε να φύγουν κοινωνημένοι.
Άγιε Ιωάννη Θαυματουργέ, πρέσβευε υπέρ ημών!
Ἀπολυτίκιον
Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Ιωάννη Μαξίμοβιτς, αγγελόμορφε, ιεραρχών θεοφόρων και διδασκάλων σοφών εκλαμψάντων άρτι σάπφειρε πολύτιμε, ως Ορθόδοξων ασκητών καλλονήν και ποταμόν αστείρευτον θαυμασίων, σε ανυμνούντες ευχάς σου θερμάς προς Κύριον αιτούμεθα.
Κοντάκιον
Ήχος πλ. δ'. Τη Υπερμάχω.
Κοντάκιον
Ήχος πλ. δ'. Τη Υπερμάχω.
Τον ταπεινόν, απλούν, φιλόθεον, φιλάρετον, σεμνόν, μακρόθυμον, πραυν και ευμπάθητον, ευφημήσωμεν Ορθόδοξον ιεράρχην, Ιωάννην τον Μαξίμοβιτς, μελίσμασιν ως θαυμάτων φρέαρ όντως ακεσώδυνον, πόθω κράζοντες, Χαίροις, χάριτος σκήνωμα.
Μεγαλυνάριον
Μεγαλυνάριον
Χαίροις, ιεράρχα νεοφανές, μάκαρ Ιωάννη, ταπεινώσεως κορυφή, χαίροις, ο ανύσας ουρανοδρόμον άρτι πορείαν και θαυμάτων κρήνη γενόμενος.
(Σχόλιο Εγκολπίου: Πολλοί δεν γνωρίζουν τον ακριβή βίο του αγίου και τον θεωρούν οικουμενιστή! Δυστυχώς η αμάθεια και το πείσμα οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα και εμμονές. Έτσι όσοι βλέπουν φωτογραφίες όπως η παρακάτω νομίζουν ότι ο άγιος συλλειτουργούσε με παπικούς...
Τα παπαδάκια είναι ντυμένα με στολές και όσοι δεν γνωρίζουν νομίζουν ότι είναι παπικοί ιερείς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου