Δεν υπάρχει άλλος σίγουρος δρόμος σωτηρίας, εκτός από το να εξομολογείται ο καθένας σε πατέρες με πολλή διάκριση και από αυτούς να παίρνει οδηγίες για την αρετή και να μην ακολουθεί το δικό του θέλημα.

(Άγιος Ιωάννης Κασσιανός ο Ρωμαίος.)







Τούτον Δανιήλ υιόν ανθρώπου λέγει είναι, ερχόμενον πρός τον Πατέρα, και πάσαν την κρίσιν και την τιμήν παρ'εκείνου υποδεχόμενον

(Αποστολικαί Διαταγαί, Ε΄, ΧΧ 10, ΒΕΠ 2,92)
Αγία τριάδα


Εθεώρουν έως ότου θρόνοι ετέθησαν και παλαιός ημερών εκάθητο, και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών, και η θρίξ της κεφαλής αυτού ωσεί έριον καθαρόν... εθεώρουν εν οράματι της νυκτός και ιδού μετά των νεφελών του ουρανού ως υιός ανθρώπου ερχόμενος ην και έως του παλαιού των ημερών εφθασε...

(Δανιήλ Ζ', 9 και 14)



"Πιστεύοντες εις ένα Θεόν εν Τριάδι ανυμνούμενον, τας τιμίας Αυτού εικόνας ασπαζόμεθα."

(Πρακτικά εβδόμης Οικουμενικής συνόδου, Τόμος Β' σελ. 883)

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

Κατ' απομίμηση...




Λυκούργος Νάνης, ιατρός.
Κατ΄ απομίμηση των πρακτικών των πολιτικών οργανισμών σκέπτονται και ενεργούν και κάποιοι εκκλησιαστικοί παράγοντες. Η συλλογιστική και πρακτική τους στο συγκεκριμένο ζήτημα όζει εγκοσμιοκρατικού πνεύματος και εγκλωβίζει την Εκκλησία σε επικοινωνιακές "λογικές".

Από την εύκολη και ανέξοδη "ειρηνολογία", τουτέστιν τον περί ειρήνης πληθωρικό και ακατάσχετο λόγο, στον οποίο "διαπρέπουν" οι σύγχρονοι θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες (μεταξύ των οποίων και ένιοι ορθόδοξοι χριστιανοί) αλλά και διάφοροι διεθνείς "ειρηνευτικοί" οργανισμοί, μέχρι την απόκτηση και βίωση της γνήσιας και αληθινής ειρήνης μεσολαβεί άβυσσαλέα απόσταση. Και τούτο γιατί η τελευταία είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος,φυόμενος μονάχα εντός του περιβόλου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, της γνήσιας και ανόθευτης εκφράσεως του χριστιανισμού, και συνιστάμενη στην εσωτερική, πρωτίστως ειρήνη, τουτέστιν στη συμφιλίωση Θεού και ανθρώπου και, συνακολούθως ,των ανθρώπων μεταξύ τους,και που είναι απότοκος της σταυρικής θυσίας του Θεανθρώπου Χριστού,( ο Οποίος δι αυτής κατέστη "η ειρήνη ημών" (προς Εφεσίους Β, 14), όπως αυτή εννοείται και βιώνεται ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ.
Η εξωτερική ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων, των εθνών και των κρατών αποτελεί βλάστημα της εσωτερικής. Αλλέως αποτελεί καθαρή ματαιοπονία και ουτοπία να αναμένει κανείς την επικράτηση της επί γης ειρήνης. Η τεκμηρίωση του παρά πάνω ισχυρισμού θεωρώ ότι παρέλκει για ευνόητους λόγους.
Γράφει, σχετικά, ο π.Αστέριος Χατζηνικολάου στο εκλεκτό του πόνημα με τίτλο "Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΤΗ ΘΥΕΛΛΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ" τα εξής αξιοπρόσεκτα και δυνάμενα να προβληματίσουν ουσιαστικά τον αναγνώστη: "Πώς είναι δυνατόν η Εκκλησία να συμμετέχει σε προσπάθειες που αποβλέπουν στο να ειρηνεύσουν τους ανθρώπους μεταξύ τους όταν οι προσπάθειες αυτές αγνοούν το μόνο αληθινό Θεό, το μόνο δυνάμενο να φέρει στις ανθρώπινες καρδιές και σε όλο τον κόσμο την αληθινή και μόνιμη ειρήνη;
Η Εκκλησία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΟΣΜΙΟΣ ΕΙΡΗΝΕΥΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΑΛΛΑ ΙΕΡΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ... Η εμβέλεια των οραμάτων και των δυνατοτήτων της υπερβαίνει πολύ τον ορίζοντα των εντός του κόσμου επιδιώξεών της όσο μεγάλες κι αν είναι αυτές".

Πηγή: aktines.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναζητηση

Αναγνώστες