O Ἅγιος Σεραφεὶμ γεννήθηκε στὴν Πεζούλα περὶ τὰ μέσα τοῦ 16ου αἰ. ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ ἐνάρετους, τὸν Σωφρόνιο καὶ τὴ Μαρία. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ διακρίνονταν γιὰ τὸν καλό του χαρακτήρα, τὴν ἀγάπη του πρὸς τὴν Ἐκκλησία, τὶς φιλομοναχικές του τάσεις, γι’ αὐτὸ καὶ πῆγε νὰ μονάσει πολὺ νωρὶς στὴν Ἱ. Μονὴ τῆς Κυρίας Θεοτόκου τῆς Κρυερᾶς Πηγῆς, τῆς σημερινῆς Κορώνας.
Ἐκεῖ στὸ μοναστήρι, φάνηκαν οἱ πολλές του ἀρετὲς καὶ νωρὶς χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καὶ κατόπιν ἀνέλαβε καὶ ἡγούμενος τῆς Μονῆς. Ἀργότερα, νέος ἀκόμη στὴν ἡλικία, ἔγινε ἀρχιεπίσκοπος Φαναρίου καὶ Νεοχωρίου, γεγονὸς ποὺ τοὺ ἔδωσε τὴ δυνατότητα νὰ προσφέρει πολλὲς ὑπηρεσίες στὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ δοῦλο γένος καὶ πολὺ νὰ στηρίζει μὲ τὰ κηρύγματά του καὶ τὶς περιοδεῖες του στὰ Ἄγραφα τοὺς ῥαγιάδες, ποὺ στέναζαν κάτω ἀπὸ τὸν Τουρκικὸ ζυγό.
Γιὰ τὴ δράση του λοιπὸν τόσο ὡς ἡγούμενος ὅσο καὶ ὡς ἐπίσκοπος προκάλεσε ἐναντίον του τὸ μίσος τῶν ἀγάδων Τούρκων τῆς περιοχῆς, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ ἐπαναστατικοῦ κινήματος, ποὺ ἔκανε τὸ 1601 ὁ Μητροπολίτης Λαρίσης – Τρικάλων Διονύσιος ὁ Φιλόσοφος ἢ Σκυλόσοφος, ὅπως τὸν ἀποκαλοῦσαν οἱ Τοῦρκοι, κατηγορήθηκε καὶ ὁ ἅγιος Σεραφεὶμ ὡς συνεργὸς τῆς ἐπανάστασης.
Καὶ ἐπειδὴ μὲ θάρρος καὶ τόλμη ἀρνήθηκε νὰ ἀλλαξοπιστήσει καὶ νὰ προδώσει τὴν πίστη του καὶ τὸν Χριστὸ προκειμένου νὰ ἀπαλλαγεὶ ἀπὸ τὴν κατηγορία ποὺ τὸν βάρυνε, καταδικάστηκε σὲ θάνατο δι’ ἀποκεφαλισμοῦ, ἀφοῦ προηγουμένως ὑπέστη φοβερὰ μαρτύρια καὶ βασανιστήρια, μέχρι ποὺ τὸν ἔγδαραν ζωντανὸ στὸ σημερινὸ περίβολο τοῦ Ἱ. Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ στὸ Φανάρι.
Ἔτσι, τέλος, στὶς 4 Δεκεμβρίου 1601 ὁ Ἅγιος ἀποκεφαλίστηκε καὶ παρέδωσε τὴν ἁγία του ψυχὴ στὸν ἀθλοθέτη Χριστὸ θυσιάζοντας τὴ ζωή του «γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερία».
Ἡ Ἐκκλησία τὸν κατέταξε στὴ χορεία τῶν ἁγίων καὶ ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 4 Δεκεμβρίου, ἡ δὲ ἁγία κάρα του, ποὺ φυλάσσεται στὴν Ἱ. Μονὴ Κορώνας ὡς πολύτιμος θησαυρὸς γιὰ τὸν τόπο μας καὶ ἀγωγὸς θαυματουργικῆς δυνάμεως γιὰ τοὺς πιστούς. Λιτανεύεται πανηγυρικὰ στὸ Φανάρι τὴν τελευταία Κυριακὴ τοῦ Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο καὶ τὴν Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων στὴν Καρδίτσα.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῶν Ἀγράφων τὸν γόνον, Φαναρίου τὸν πρόεδρον, καὶ Μονῆς Κορώνῃς τὸ κλέος, Σεραφεὶμ εὐφημήσωμεν ἀθλήσας γὰρ λαμπρῶς ὑπὲρ Χριστοῦ, θαυμάτων ἐπομβρίζει δωρεάς, καὶ λυτροῦται νοσημάτων φθοροποιῶν, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πάσιν ἰάματα.
Ἐκεῖ στὸ μοναστήρι, φάνηκαν οἱ πολλές του ἀρετὲς καὶ νωρὶς χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καὶ κατόπιν ἀνέλαβε καὶ ἡγούμενος τῆς Μονῆς. Ἀργότερα, νέος ἀκόμη στὴν ἡλικία, ἔγινε ἀρχιεπίσκοπος Φαναρίου καὶ Νεοχωρίου, γεγονὸς ποὺ τοὺ ἔδωσε τὴ δυνατότητα νὰ προσφέρει πολλὲς ὑπηρεσίες στὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ δοῦλο γένος καὶ πολὺ νὰ στηρίζει μὲ τὰ κηρύγματά του καὶ τὶς περιοδεῖες του στὰ Ἄγραφα τοὺς ῥαγιάδες, ποὺ στέναζαν κάτω ἀπὸ τὸν Τουρκικὸ ζυγό.
Γιὰ τὴ δράση του λοιπὸν τόσο ὡς ἡγούμενος ὅσο καὶ ὡς ἐπίσκοπος προκάλεσε ἐναντίον του τὸ μίσος τῶν ἀγάδων Τούρκων τῆς περιοχῆς, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ ἐπαναστατικοῦ κινήματος, ποὺ ἔκανε τὸ 1601 ὁ Μητροπολίτης Λαρίσης – Τρικάλων Διονύσιος ὁ Φιλόσοφος ἢ Σκυλόσοφος, ὅπως τὸν ἀποκαλοῦσαν οἱ Τοῦρκοι, κατηγορήθηκε καὶ ὁ ἅγιος Σεραφεὶμ ὡς συνεργὸς τῆς ἐπανάστασης.
Καὶ ἐπειδὴ μὲ θάρρος καὶ τόλμη ἀρνήθηκε νὰ ἀλλαξοπιστήσει καὶ νὰ προδώσει τὴν πίστη του καὶ τὸν Χριστὸ προκειμένου νὰ ἀπαλλαγεὶ ἀπὸ τὴν κατηγορία ποὺ τὸν βάρυνε, καταδικάστηκε σὲ θάνατο δι’ ἀποκεφαλισμοῦ, ἀφοῦ προηγουμένως ὑπέστη φοβερὰ μαρτύρια καὶ βασανιστήρια, μέχρι ποὺ τὸν ἔγδαραν ζωντανὸ στὸ σημερινὸ περίβολο τοῦ Ἱ. Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ στὸ Φανάρι.
Ἔτσι, τέλος, στὶς 4 Δεκεμβρίου 1601 ὁ Ἅγιος ἀποκεφαλίστηκε καὶ παρέδωσε τὴν ἁγία του ψυχὴ στὸν ἀθλοθέτη Χριστὸ θυσιάζοντας τὴ ζωή του «γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερία».
Ἡ Ἐκκλησία τὸν κατέταξε στὴ χορεία τῶν ἁγίων καὶ ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 4 Δεκεμβρίου, ἡ δὲ ἁγία κάρα του, ποὺ φυλάσσεται στὴν Ἱ. Μονὴ Κορώνας ὡς πολύτιμος θησαυρὸς γιὰ τὸν τόπο μας καὶ ἀγωγὸς θαυματουργικῆς δυνάμεως γιὰ τοὺς πιστούς. Λιτανεύεται πανηγυρικὰ στὸ Φανάρι τὴν τελευταία Κυριακὴ τοῦ Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο καὶ τὴν Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων στὴν Καρδίτσα.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῶν Ἀγράφων τὸν γόνον, Φαναρίου τὸν πρόεδρον, καὶ Μονῆς Κορώνῃς τὸ κλέος, Σεραφεὶμ εὐφημήσωμεν ἀθλήσας γὰρ λαμπρῶς ὑπὲρ Χριστοῦ, θαυμάτων ἐπομβρίζει δωρεάς, καὶ λυτροῦται νοσημάτων φθοροποιῶν, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πάσιν ἰάματα.
Πηγή: himthf.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου